Badania kontrolne po kwarantannie

Odpowiedź: Kwarantannę odbywają osoby zdrowe, wobec tego ta przerwa w wykonywaniu pracy nie może być z punktu widzenia obowiązku poddania się badaniom traktowana jak choroba.

Kiedy wymagane badania kontrolne?

Kodeks pracy przewiduje w art. 229 § 2, że pracownik podlega okresowym badaniom lekarskim. W przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega ponadto kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku.

Kwarantanna a izolacja

Z kolei ustawa o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi definiuje kilka różnych sytuacji, które można określić ogólnie jako odosobnienie. W art. 2 pkt 11, 11a oraz 12 zdefiniowano:

izolację jako odosobnienie osoby lub grupy osób chorych na chorobę zakaźną albo osoby lub grupy osób podejrzanych o chorobę zakaźną, w celu uniemożliwienia przeniesienia biologicznego czynnika chorobotwórczego na inne osoby;

izolację w warunkach domowych jako odosobnienie osoby chorej z przebiegiem choroby zakaźnej niewymagającej bezwzględnej hospitalizacji ze względów medycznych w jej miejscu zamieszkania lub pobytu, w celu zapobieżenia szerzenia się chorób szczególnie niebezpiecznych i wysoce zakaźnych;

kwarantannę jako odosobnienie osoby zdrowej, która była narażona na zakażenie, w celu zapobieżenia szerzeniu się chorób szczególnie niebezpiecznych i wysoce zakaźnych.

Kwarantanna to nie niezdolność do pracy

Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność wykonywania pracy:

w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;

wskutek poddania się obowiązkowi kwarantanny, o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi

(art. 6 ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa).

Pomimo traktowania przez przepisy tej ostatniej ustawy okresu kwarantanny na równi z niezdolnością do pracy, okresu odbywania kwarantanny nie należy zaliczać do okresu, który wpływa na konieczność przeprowadzenia kontrolnych badań lekarskich. Zrównanie tych okresów w ustawie służy wyłącznie przyznaniu świadczeń finansowych za ten okres w sytuacji, gdy pracownik nie może świadczyć pracy.

POdstawa prawna:

Ustawa z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.) – art. 229 § 2.

Ustawa z 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (tekst jedn.: Dz.U. z 2019 r. poz. 1239 ze zm.) – art. 2.

Ustawa z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn.: Dz.U. z 2020 r. poz. 870) – art. 6 ust. 2 pkt 1 i 1a.

Patryk Kuzior

doktor nauk prawnych, specjalista prawa oświatowego

Badania okresowe w czasie epidemii

Odpowiedź: Pracodawca nie musi kierować pracownika na badania okresowe, a pracownik nie ma obowiązku poddawać się takim badaniom.

W przypadku braku dostępności do lekarza uprawnionego do przeprowadzenia badania wstępnego lub kontrolnego, badanie takie może przeprowadzić i wydać odpowiednie orzeczenie lekarskie inny lekarz. Orzeczenie lekarskie wydane przez innego lekarza traci moc po upływie 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego, w przypadku gdy nie zostanie ogłoszony stan epidemii, albo od dnia odwołania stanu epidemii (art. 12a ust. 3 ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych).

Natomiast w przypadku badań okresowych wyłączony został obowiązek (niezależnie od dostępności lekarza medycyny pracy):

1) poddawania się okresowym badaniom lekarskim przez pracownika,

2) wydawania skierowań na te badania przez pracodawców

(art. 12a ust. 1 ww. ustawy).

ZASTOSUJ

POdstawa prawna:

Ustawa z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r.poz. 1842) – art. 12a ust. 1 i 3.

Michał Kowalski

radca prawny, specjalista prawa pracy i prawa oświatowego

Obowiązek noszenia maseczek przez pracowników jednostek oświatowych

Odpowiedź: Według aktualnie obowiązujących przepisów obowiązkowe jest zakrywanie twarzy i nosa (za pomocą odzieży lub jej części, maski, maseczki, przyłbicy albo kasku ochronnego) m.in. w budynkach użyteczności publicznej przeznaczonych na potrzeby oświaty, a więc w budynkach szkół, przedszkoli i placówek. Dotyczy to także szkół niepublicznych.

Maseczek (odpowiednio innych środków) nie muszą jednak nosić:

uczniowie i dzieci objęte wychowaniem przedszkolnym,

osoby zatrudnione w danej placówce.

Tym samym zarówno nauczyciele, jak i pracownicy niepedagogiczni nie mają obowiązku noszenia maseczek podczas pracy na terenie placówki.

Dyrektor może jednak wprowadzić obowiązek noszenia maseczek – w drodze zarządzenia lub innego aktu kierowniczego. Nie musi tej decyzji z nikim konsultować.

Ostatnie zmiany prawne nie wpłynęły więc na sytuację pracowników oświaty.

POdstawa prawna:

Rozporządzenie Rady Ministrów z 1 grudnia 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz.U. z 2020 r. poz. 2132) – § 25 ust. 1 pkt 2c.

Michał Kowalski

radca prawny, specjalista prawa oświatowego

Odpowiedzialność za wypadek ucznia podczas zajęć zdalnych

Odpowiedź: O zaistnieniu wypadku ucznia nie decyduje miejsce zdarzenia, ale fakt pozostawania ucznia pod opieką szkoły. Z przepisów jednoznacznie wynika, że za wypadek, który wydarzy się podczas pobytu ucznia w szkole, w tym w czasie zajęć z wychowania fizycznego, pełną odpowiedzialność poniesie dyrektor i nauczyciel (art. 68 ust. 1 pkt 3 i 6, art. 98 ust. 1 pkt 7 UPO, art. 6 i 7 KN, § 2 rozporządzenia MENiS z 31 grudnia 2002 r.).W sytuacji gdy wypadkowi ulegnie dziecko podczas pobytu w domu, w czasie prowadzonych zdalnie zajęć wychowania fizycznego organizowanych przez szkołę brak podstaw, by odpowiedzialnością za wypadek obarczać szkołę lub rodziców. Przepisy wprowadzające kształcenie na odległość nie regulowały kwestii związanych z opieką nad uczniem uczącym się zdalnie, nie określiły obowiązków rodziców ani zasad realizowania przez nauczycieli zadań związanych z funkcją opiekuńczą szkoły. Zobowiązują one natomiast dyrektora szkoły i nauczycieli do wspólnego ustalania tygodniowego zakresu treści nauczania z zajęć wynikających z ramowego planu nauczania, z uwzględnieniem m.in. ograniczeń wynikających ze specyfiki zajęć oraz konieczności zapewnienia bezpieczeństwa wynikającego ze specyfiki realizowanych zajęć (§ ١ pkt ٧ e i f rozporządzenia MEN w sprawie szczególnych rozwiązań w okresie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-١٩). Specyfika zajęć wychowania fizycznego wymaga od nauczyciela podejmowania działań zapewniających bezpieczeństwo ćwiczącym i chroniących uczniów przed urazami i wypadkami.

Szkoła odpowiada za wypadek podczas zajęć także poza szkołą

Obowiązek zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pobytu w szkole, a także bezpiecznych i higienicznych warunków uczestnictwa w zajęciach organizowanych przez szkołę poza obiektami szkoły spoczywa na dyrektorze szkoły. Także w katalogu podstawowych obowiązków nauczyciela mieści się obowiązek realizowania zadań związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa uczniom w czasie zajęć organizowanych przez szkołę. W porównaniu z innymi zajęciami szkolnymi lekcje wychowania fizycznego cechuje stały ruch uczniów w czasie zajęć, zmiana natężenia wysiłku, spontaniczność i dynamika. Ze specyfiki zajęciach wychowania fizycznego wynika, że częściej niż podczas innych zajęć zdarzają się wypadki z udziałem uczniów.

Czym jest wypadek ucznia?

Rozporządzenie w sprawie bhp w szkołach posługuje się pojęciem „wypadku”, ale nie definiuje go, odsyłając w sprawach w nim nieuregulowanych do przepisów dotyczących ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy. Stosując je odpowiednio do wypadków osób pozostających pod opieką szkoły, można przyjąć, że wypadek ucznia to zdarzenie nagłe, wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w czasie pozostawania osoby pod opieką szkoły – na jej terenie lub poza obiektami należącymi do szkoły (np. podczas zajęć organizowanych poza szkołą, wycieczek, wyjść pod opieką nauczycieli).

ZAPAMIĘTAJ

Za wypadek odpowiadać może nauczyciel lub dyrektor

W sytuacji zaistnienia wypadku dyrektor zobowiązany jest uruchomić odpowiednią procedurę postępowania gwarantującą uczniowi poszkodowanemu w wypadku w szkole należytą opiekę i niezbędną pomoc oraz ustalenie okoliczności i przyczynę wypadku.

Przepisy wprowadzone ww. rozporządzeniem zobowiązują do zapewnienia nadzoru nauczycieli nad uczniami przez cały czas, na który zostali powierzeni opiece szkoły. Uczeń musi być bezpieczny w trakcie wszystkich zajęć organizowanych na terenie szkoły, jak też poza nią.

Jeżeli dyrektor szkoły lub nauczyciele nie wywiązują się z tych obowiązków i dojdzie do wypadku, ponoszą za to odpowiedzialność.

Bezpieczeństwo w czasie zajęć zdalnych

W okresie ograniczenia funkcjonowania szkoły za organizację realizacji zadań, w tym zajęć z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość, odpowiada dyrektor szkoły, który m.in. we współpracy z nauczycielem wychowania fizycznego powinien ustalić zakres treści nauczania, uwzględniając specyfikę prowadzonych przez niego zajęć oraz wynikającą z niej konieczność zapewnienia bezpieczeństwa uczniom w czasie ich realizacji. Zajęcia zdalne organizuje szkoła i także w czasie tych zajęć zapewnienie bezpieczeństwa uczniom należy do dyrektora szkoły. Oznacza to, że również w czasie zdalnych zajęć należy stosować określone przepisami zasady bezpieczeństwa, w tym obowiązujące w czasie zajęć wychowania fizycznego.

W myśl tych zasad nauczyciel prowadzący zajęcia wychowania fizycznego ma m.in. obowiązek:

dostosować stopień trudności i intensywności ćwiczeń do aktualnej sprawności fizycznej i wydolności ćwiczących,

prowadzić ćwiczenia z zastosowaniem metod i urządzeń zapewniających pełne bezpieczeństwo ćwiczących,

zapoznać osoby biorące udział w ćwiczeniach z zasadami bezpiecznego wykonywania ćwiczeń.

Jak zapewnić bezpieczeństwo na zdalnych zajęciach WF-u?

Ze względu na specyfikę tych zajęć i możliwość negatywnych następstw aktywności fizycznej uczniów nauczyciel wychowania fizycznego powinien planować tylko takie ćwiczenia, których wykonywanie w warunkach domowych będzie dla uczniów bezpieczne. Zadba on o bezpieczeństwo uczniów w czasie zdalnych zajęć wychowania fizycznego, jeśli ćwiczenia wykonywane samodzielnie przez uczniów w domu będą dostosowane do ich wieku, możliwości, sprawności fizycznej i wydolności, z wykorzystaniem bezpiecznych, dostępnych w domu przedmiotów. Ćwiczenia powinny być proste i najlepiej, by były wykonywane w obecności rodziców.

Jeśli uczniowie i nauczyciel będą w trakcie lekcji w bezpośrednim kontakcie, nauczyciel powinien przekazywać uczniom dokładne instrukcje i kontrolować wykonywanie przez nich ćwiczenia.

Pracujący zdalnie nauczyciel nie ma możliwości realizowania zadań związanych z funkcją opiekuńczą, ale może właściwie zabezpieczyć uczniów przed sytuacjami zagrażającymi wypadkiem, przygotowując uczniów do indywidualnych ćwiczeń w domu, omawiając z nimi zasady bezpiecznej aktywności fizycznej i uświadamiając im niebezpieczeństwa wynikającego z nieprzestrzegania ustalonych zasad i poleceń. Powinien mieć pełną świadomość zagrożeń, na które może być narażony uczeń podczas zdalnie prowadzonej lekcji wychowania fizycznego i maksymalnie minimalizować występowanie sytuacji niebezpiecznych grożących wypadkiem.

Podstawa prawna:

Ustawa z 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (tekst jedn.: Dz.U. z 2019 r. poz. 2215 ze zm.) – art. 6.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z 31 grudnia 2002 r.w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz.U. z 2020 r. poz. 1604) – § 2, § 40 – 52.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 20 marca 2020 r. w sprawie szczególnych rozwiązań w okresie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 (Dz.U. z 2020 r. poz. 493 ze zm.).

Bożena Winczewska

w latach 1995–2007 dyrektor Wydziału Wychowania i Kształcenia Specjalnego Kuratorium Oświaty w Warszawie

Ponowne badania na COVID-19 po przebytej chorobie?

Odpowiedź: Nauczyciel po przebytej chorobie wywołanej wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19) może wrócić do pracy bez konieczności wykonywania ponownego badania w kierunku COVID-19.

Izolacja jest to odosobnienie osoby lub grupy osób chorych na chorobę zakaźną albo osoby lub grupy osób podejrzanych o chorobę zakaźną w celu uniemożliwienia przeniesienia biologicznego czynnika chorobotwórczego na inne osoby. Natomiast kwarantanna to odosobnienie osoby zdrowej, która była narażona na zakażenie, w celu zapobieżenia szerzeniu się chorób szczególnie niebezpiecznych i wysoce zakaźnych.

ZAPAMIĘTAJ

Kiedy kończy się izolacja?

Zakończenie izolacji z powodu rozpoznania zakażenia wirusem SARS-CoV-2 lub zachorowania na chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19) następuje:

po 3 dniach bez gorączki oraz bez objawów infekcji ze strony układu oddechowego, ale nie wcześniej niż po 13 dniach od dnia wystąpienia objawów w przypadku pacjenta z objawami klinicznymi w izolacji w warunkach domowych, chyba że lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, który udzielił teleporady lub porady w warunkach domowych nie wcześniej niż w ósmej dobie odbywania tej izolacji, przedłuży okres jej trwania, lub

po 10 dniach od daty uzyskania pierwszego dodatniego wyniku testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2 – w przypadku pacjenta bez objawów klinicznych, chyba że lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, który udzielił teleporady lub porady w warunkach domowych nie wcześniej niż w ósmej dobie odbywania tej izolacji, przedłuży okres jej trwania.

Kto musi wykonać powtórne badania?

W szczególnych sytuacjach, w tym w przypadku osób wykonujących zawód medyczny lub sprawujących opiekę nad osobami przebywającymi w domach pomocy społecznej, lub przypadkach uzasadnionych klinicznie, zakończenie izolacji pacjenta, w przypadku którego uzyskano dodatni wynik testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2, następuje po uzyskaniu dwukrotnie ujemnego wyniku tego testuz próbek pobranych w odstępach co najmniej ٢٤-godzinnych, niezależnie od liczby dni, które upłynęły od ostatniego dodatniego wyniku diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-٢ i od rodzaju objawów klinicznych.

Okres obowiązkowej kwarantanny w przypadku zespołu ostrej niewydolności oddechowej (SARS) wynosi 10 dni, natomiast u osób, u których nie wystąpiły objawy choroby COVID-19 albo styczności ze źródłem zakażenia, ulega zakończeniu po 10 dniach, licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia albo styczności. Państwowy powiatowy inspektor sanitarny, w uzasadnionych przypadkach, decyduje o skróceniu albo zwolnieniu z obowiązku odbycia obowiązkowej kwarantanny.

Oznacza to, że powtórny test w kierunku SARS-CoV-2 nie jest warunkiem zakończenia izolacji, kieruje na niego lekarz w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Jeżeli nie stwierdził takiej konieczności, nauczycielka może powrócić do pracy, jeżeli okres izolacji dobiegł końca.

Podstawa prawna:

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 6 kwietnia 2020 r. w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (Dz.U. z 2020 r. poz. 607) – § 3a 2 i 3, § 5 ust. 2 pkt 3.

Katarzyna Maladyn-Krupa

adwokat, specjalista prawa pracy i ubezpieczeń społecznych

Udostępnienie hali sportowej gminnym klubom sportowym

Odpowiedź: Podstawę prawną do udostępnienia hali sportowej w szkole obecnie stanowią przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z 26 listopada 2020 r.w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii.

W dniu 26 listopada 2020 r. zostało wydane kolejne rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii. Rozporządzenie to weszło w życie z dniem 28 listopada 2020 r.

Zgodnie z § 10 ust. 15 ww. rozporządzenia do 27 grudnia 2020 r. prowadzenie przez przedsiębiorców w rozumieniu przepisów ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców oraz przez inne podmioty działalności związanej ze sportem, rozrywkowej i rekreacyjnej (ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w dziale 93.0) polegającej na organizacji współzawodnictwa sportowego, zajęć sportowych i wydarzenia sportowego jest dopuszczalne, pod warunkiem zapewnienia, aby w zajęciach lub wydarzeniach sportowych oraz współzawodnictwie sportowym z wyłączeniem:

pól golfowych,

kortów tenisowych,

stajni,

stadnin i torów wyścigowych dla koni,

infrastruktury do sportów wodnych i lotniczych,

których nie dotyczą ograniczenia co do maksymalnej liczby osób, uczestniczyło nie więcej niż 150 uczestników jednocześnie, nie licząc osób zajmujących się obsługą wydarzenia.

Można wynajmować i udostępniać hale sportowe

W obecnym stanie prawnym nie ma zakazu organizowania zajęć sportowych przez kluby sportowe. Istnieją jedynie ograniczenia w organizacji takich zajęć o charakterze sportowym. Poza tym nie ma też zakazu wynajmu sal gimnastycznych czy hal sportowych w szkołach i placówkach oświatowych. Decyzja o otwarciu hali sportowej przy szkole czy też o wynajmie sal gimnastycznych lub boisk należy do podmiotu odpowiedzialnego za jego udostępnienie. To on decyduje o wynajęciu czy też udostępnieniu hal sportowych. Jeśli dyrektor szkoły jest uprawniony do udostępnienia hali sportowej, to on podejmuje decyzję dotyczącą udostępnienia hali sportowej. Należy jednak mieć na uwadze to, że część z podmiotów wynajmujących sale w szkole ma już podpisane i obowiązujące umowy na korzystanie z tych sal, obecnie prowadzenie zajęć sportowych nie jest prawnie zabronione, a gminne obiekty sportowe są obiektami użyteczności publicznej, z których na zasadach określonych w regulaminie korzystania z tych obiektów mogą korzystać uprawnione podmioty (np. kluby sportowe).

Istotne jest natomiast przestrzeganie obostrzeń nałożonych na podmiot udostępniający obiekt, uczestników i organizatorów takich zajęć. Zgodnie z § 10 ust. 17 ww. rozporządzenia: w przypadkach i na obiektach, o których mowa w ust. 15:

1) podmiot uprawniony do udostępnienia obiektu, organizator wydarzenia sportowego lub zajęć sportowych (w przypadku zajęć poza obiektem sportowym oraz niezwiązanych z wydarzeniem sportowym):

a) weryfikuje liczbę osób uczestniczących w zajęciach sportowych, wydarzeniu sportowym, korzystających z obiektu sportowego lub sprzętu sportowego,

b) dezynfekuje szatnie i węzły sanitarne,

c) osobom uczestniczącym w zajęciach sportowych, wydarzeniu sportowym lub korzystającym z obiektu sportowego lub ze sprzętu sportowego środki do dezynfekcji rąk i sprzętu sportowego,

d) dezynfekuje urządzenia i sprzęt sportowy po każdym użyciu i każdej grupie korzystających,

e) zapewnia 15-minutowe odstępy między wchodzącymi i wychodzącymi uczestnikami zajęć sportowych, wydarzeń sportowych lub korzystających z obiektu sportowego lub sprzętu sportowego lub w inny sposób ogranicza kontakt pomiędzy tymi osobami;

2) osoby uczestniczące w zajęciach sportowych lub wydarzeniu sportowym oraz korzystające z obiektu sportowego lub ze sprzętu sportowego są obowiązane do dezynfekcji rąk, wchodząc i opuszczając obiekt, wydarzenie sportowe lub zajęcia sportowe.

Jak więc wynika z ww. przepisów, obowiązki te zostały nałożone na podmiot uprawniony do udostępnienia obiektu oraz na podmiot organizujący zajęcia sportowe.

ZASTOSUJ

Odmowa udostępnienia obiektu, gdy nie można zapewnić odpowiednich warunków sanitarnych

Z kolei odmowa udostępnienia gminnego obiektu sportowego powinna opierać się na obiektywnych przesłankach, z których będzie wynikało, że podmiot uprawniony do udostępnienia obiektu nie ma możliwości zapewnienia bezpiecznych warunków korzystania z pomieszczeń sportowych.

Obecnie nie można powołać się na stan epidemii jako wyłączną przesłankę odmowy udostępnienia hali sportowej, ponieważ to właśnie prawodawca ustalił zasady organizacji zajęć sportowych w czasie epidemii. Zatem zajęcia te przy uwzględnieniu nałożonych obostrzeń mogą się odbywać. Ponadto samo zawieszenie zajęć w szkole nie stanowi przesłanki odmowy udostępnienia hali sportowej. Trudno uznać za uzasadniony powód odmowy udostępnienia obiektu sportowego – ochronę pracowników szkoły, którzy dokonują dezynfekcji, sprzątania. Do podstawowych zadań pracowników personelu sprzątającego szkołę należy obecnie sprzątanie i dezynfekcja pomieszczeń szkoły (również tych, w których przebywają pracownicy szkoły, a także uczniowie – przed zawieszeniem zajęć w szkole), a pracodawca powinien zapewnić tym pracownikom środki ochronne, zabezpieczające pracowników przed narażeniem na zakażenie.

Ostatecznie jednak decyzję o odmowie udostępnienia obiektu lub o jego udostępnieniu podejmuje samodzielnie podmiot odpowiedzialny za jego udostępnienie (np. dyrektor szkoły).

Na koniec warto podkreślić, że zawsze w przypadku wątpliwości należy zwrócić się do właściwej powiatowej stacji sanitarno-epidemiologicznej w celu konsultacji lub uzyskania porady.

ZAPAMIĘTAJ

Podstawa prawna:

Rozporządzenie Rady Ministrów z 26 listopada 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz.U. z 2020 r. poz. 2091) – § 10.

Joanna Swadźba

prawnik, wieloletni pracownik administracji rządowej i samorządowej, specjalista prawa oświatowego i socjalnego